Під облавком явір похилений,
Сидить на нім пташок премиле ний.
Слухай, мила, як той пташок співа,
Без любові ніч добра не бива.
Ци ти, любо, є од Бога дана,
Ци ти, може, дятлом підшептана?
Хоч би знехтів - то мусиш любити,
Хоч би знехтів - прото маш терпіти.
Мила, мила, ти покусо єдна,
Любив я тя не рік і не два.
Ци ми дала зілля си напити?
Не мож, мила, ніяк без тя жити.
Ми ворожка давно ворожила,
Же мя звурит дівка чорнобрива,
Же не буду видів за ньов світа,
Аж проминуть мої младе літа.
Під облавком явір похилений,
Чуєш, мила, як той вітер віє.
Може вирве єго з коріннями,
Мила моя, што-то буде з нами?
